Temat insulinooporności i cukrzycy jest nam niezwykle bliski. Moja mama przez lata zmagała się z cukrzycą typu II, ufając standardowemu leczeniu. Ja z kolei cierpiałem na hipoglikemię – stan bezpośrednio związany z insulinoopornością – o czym wtedy nie miałem zielonego pojęcia.
Dzisiaj, bogatsi o wiedzę i doświadczenie, wiemy już, na czym polega ten mechanizm. Codziennie pytacie nas: „Jak zlikwidować cukrzycę?”, „Jak pozbyć się brzucha?”. Dlaczego to temat rzeka? Ponieważ to największa plaga współczesnej ludzkości.
Można by uratować miliony istnień, gdybyśmy tylko zrozumieli, gdzie to wszystko się zaczyna. Niestety, w gabinecie lekarskim rzadko usłyszysz o źródle problemu. System medyczny jest skonstruowany tak, by leczyć objawy, a nie przyczyny, opierając się często na przedawnionych schematach.
Kiedy masz nadwagę, najczęściej słyszysz wyświechtane hasło: „Jesz za dużo i za mało się ruszasz!”. Ale co to tak naprawdę oznacza? Większość osób nie ma pojęcia, a ta rada rzadko działa.
Problem leży głębiej. Kiedy pojawia się otyłość brzuszna, najczęściej mamy do czynienia z tzw. syndromem metabolicznym. Aby go zdiagnozować, wyróżniamy 5 kluczowych objawów:
Kłopot polega na tym, że medycyna akademicka traktuje te punkty jako oddzielne choroby, zamiast widzieć w nich jeden, połączony problem.
Kiedy trafiasz do lekarza z syndromem metabolicznym, wpadasz w spiralę farmakologii:
To błędne koło! Mało kto skupia się na tym, co było pierwsze. Syndrom metaboliczny to zespół czynników zwiększających ryzyko miażdżycy i cukrzycy, ale u jego podstaw niemal zawsze leży insulinooporność.
Aby zrozumieć chorobę, musisz zrozumieć hormony. Mamy w organizmie trzech wielkich graczy: insulinę, kortyzol i estrogeny. Dziś skupimy się na tym najważniejszym.
Insulina ma jedno główne zadanie: za wszelką cenę obniżyć poziom cukru (glukozy) we krwi, który jest dla nas toksyczny w nadmiarze. W całym krwiobiegu (ok. 6 litrów krwi) powinniśmy mieć zaledwie 1 łyżeczkę cukru.
Gdy jesz węglowodany, cukier rośnie. Trzustka wysyła insulinę, by „upchnęła” glukozę do komórek.
Wyobraź sobie, że komórka to walizka, a insulina to osoba, która próbuje dopchnąć do niej ubrania (glukozę). Gdy walizka jest pełna, zamek się blokuje. Komórka zamyka się na insulinę. Trzustka nie dostaje jednak sygnału „stop”, więc produkuje jeszcze więcej insuliny (osoby z insulinoopornością mają jej we krwi 5-7 razy więcej niż zdrowi ludzie!).
Efekt?
Lekarz widzi złe wyniki, ale rzadko tłumaczy mechanizm. Oto co dzieje się w Twoim ciele, gdy masz insulinooporność:
Trójglicerydy to zapas energii w postaci tłuszczu we krwi. Jeśli jesz dużo cukrów, wątroba nie nadąża z ich przerobem i zamienia je w tłuszcz – trójglicerydy szybują powyżej normy (150 mg/dl).
Nadmiar glukozy we krwi działa jak papier ścierny – uszkadza ściany tętnic, powodując mikropęknięcia. Twój organizm produkuje cholesterol, aby te pęknięcia „zakleić” i uratować Ci życie. Zbijanie cholesterolu bez usunięcia przyczyny (wysokiego cukru) to walka z wiatrakami.
Skoro krew jest gęsta od glukozy i insuliny, a tętnice są zwężone przez „łaty” z cholesterolu, serce musi pompować mocniej, by krew dotarła do każdego zakamarka ciała. Ciśnienie rośnie, by utrzymać Cię przy życiu!
Lekarz, zgodnie z wytycznymi, powie Ci: „Jedz zgodnie z piramidą żywieniową”. Problem w tym, że piramida ta często służy interesom producentów żywności, a nie Twojemu zdrowiu.
Oto mity, z którymi walczymy w naszym Projekcie, abyś mógł odzyskać zdrowie:
Producenci jedzenia to potężni lobbyści. Dlatego w piramidzie wciąż królują zboża, nabiał i pieczywo. My mówimy wprost: te produkty w większości przypadków napędzają stan zapalny i skoki insuliny.
To najkrótsza droga do insulinooporności! Każdy posiłek to wyrzut insuliny. Człowiek pierwotny jadł raz dziennie lub raz na dwa dni. Nasze rozwiązanie: Czasowa głodówka (Intermittent Fasting). Pozwól insulinie spaść, a ciału się zregenerować.
Współczesne pieczywo to bomba glukozowa pozbawiona wartości. Natychmiast podnosi cukier i blokuje spalanie tłuszczu. Odsunięcie pieczywa to pierwszy krok do zdrowia.
Zmiana nie musi być bolesna. Kiedy lekarz mówi „dieta”, myślisz o wyrzeczeniach i niesmacznym jedzeniu. To błąd! Jesteśmy uzależnieni od cukru i wzmacniaczy smaku, ale te nawyki można zmienić.
Oto Twoja recepta na start:
Możemy uratować setki żyć – Twoich przyjaciół i rodziny. Wystarczy zrozumieć, że zdrowie nie leży w aptece, ale na Twoim talerzu i w powrocie do natury.
