Nasze zwyczaje żywieniowe wyglądały kiedyś zupełnie inaczej niż dziś. Spożywaliśmy posiłki złożone głównie z białka i węglowodanów, z niewielkim dodatkiem warzyw (najczęściej gotowanych).
Średnio jedliśmy 1–2 owoce raz na 2 dni.
Co bardzo ważne — jedliśmy od 3 do 5 posiłków dziennie plus przekąski, więc w praktyce… jedliśmy cały czas.
Wczesne śniadania, późne kolacje, batoniki, cola i inne niezdrowe pokarmy dodatkowo obciążały nasze zdrowie.
Byliśmy na typowej diecie węglowodanowej, opartej na glukozie z ziemniaków, makaronów, ryżu czy mąki.
W efekcie bardzo mocno chorowaliśmy, a wyniki badań były alarmujące. Zaczęliśmy szukać przyczyny.
Białko składa się z 20 aminokwasów — malutkich cegiełek, z których ciało buduje każdą swoją strukturę.
Zrozumieliśmy, że jesteśmy producentami białka, a nie biernymi odbiorcami.
Aby zbudować białko, ciało potrzebuje:
Enzymy te pochodzą z pokarmu lub są wytwarzane przez organizm.
Przez lata mówiło się, że tak. Jednak kiedy zaczęliśmy badać temat, okazało się, że to… mit.
Istnieje wiele opracowań naukowych wskazujących, że człowiek nie posiada enzymów, które byłyby w stanie całkowicie rozłożyć złożone białko zwierzęce do aminokwasów.
Efekt? Białko zwierzęce przelatuje przez układ pokarmowy, nie stając się pełnowartościowym budulcem — np. dla paznokci.
To odkrycie było dla nas kluczowe.
Rośliny zawierają wszystkie 20 aminokwasów, których potrzebuje człowiek.
To oznacza, że nie musimy pozyskiwać białka z produktów zwierzęcych.
Dodatkowym argumentem był aspekt etyczny — nie chcieliśmy przyczyniać się do cierpienia zwierząt.
W 2012 roku przestaliśmy jeść zwierzęta, ale nasze zdrowie dalej nie było idealne.
Chorowaliśmy, łapaliśmy przeziębienia, czuliśmy się słabo. Szukaliśmy brakującego elementu.
Po latach poszukiwań trafiliśmy na dwa kluczowe elementy, które zmieniły wszystko.
Potwierdził on proces autofagii – ciało potrafi czerpać energię ze spalonych, uszkodzonych komórek.
Proces ten włącza się podczas dłuższych przerw między posiłkami.
To właśnie doprowadziło nas do zrozumienia, że nie sama jakość jedzenia ma znaczenie, ale także kiedy jemy.
Po 10–12 godzinach ciało zaczyna pobierać energię z tłuszczu — uwalnia komórki tłuszczowe do krwiobiegu i zamienia je w energię.
Po 18 godzinach poziom hormonu wzrostu wzrasta nawet o 2000%.
To hormon odpowiedzialny za regenerację, odmładzanie i procesy naprawcze w organizmie.
Poznaliśmy także rolę ketonów.
Dlatego dieta ketogeniczna nie jest dietą mięsną — to stan metaboliczny, do którego wchodzi organizm przy odpowiednich warunkach.
Dużo błonnika (wyłącznie z roślin), brak ziemniaków, cukru i mąki.
Jako element posiłku — nie jako przekąski.
Maksymalnie 1 g na kg masy ciała.
Nadmiar białka może obciążyć organizm i wybić z ketozy.
Zielone warzywa są bogate w aminokwasy.
Jedzenie między posiłkami wybija z ketozy.
Dążymy do 1–2 posiłków dziennie.
Pierwszy posiłek jem około 11:00, a cały proces trwa ok. 1,5 godziny — składa się z kilku elementów z przerwami 20–30 minut.
Drugi posiłek spożywam między 16:30 a 18:00.
Dawniej nazywana „chorobą bogatych ludzi”, powstaje przez nadmiar białka.
Nadmiar białka obciąża nerki i wątrobę → zatrzymanie wody.
Mięso zalega w jelicie grubym i gnije, a toksyny z procesu gnilnego przenikają do narządów.
Polecany film: „What the Health”.
Jedyną ochroną przy diecie mięsnej jest jedzenie 10 kubków surowych warzyw dziennie, co tylko ogranicza szkody.
To nie jest dieta mięsożerna.
To sposób żywienia, w którym:
To naturalny stan, w którym ciało spala tłuszcz i intensywnie się regeneruje.
Zdrowa dieta ketogeniczna — roślinna i czysta — jest jedną z najlepszych diet w historii ludzkości.
